Onze leerlingen uit klas 4 en hun begeleiders hebben genoten van de reis naar Griekenland.

Chris van den Berg, conrector en docent Duits, vertelt:
‘Nikos Gatsos, Grieks Nobelprijswinnaar en filosoof, zei het volgende: het gaat niet alleen om wat je doet, maar ook om hoe en waarom je het doet. Het was met die insteek dat we dit schooljaar met het Zuider Gymnasium op reis zijn gegaan naar Griekenland. Het 'wat' was een rondreis langs allerlei bekende en minder bekende bezienswaardigheden. We begonnen de reis op een letterlijk hoogtepunt, de Akropolis van Athene, waar we het Parthenon, Erechteion, Dionysos-theater en het nieuwere Herodes Atticus theater hebben bekeken. Hoe en waarom? Omdat deze reis de symbolische representatie is van het klassieke Griekenland waar we zoveel van leren tijdens de schoolloopbaan. En hoe: nou, terug in de tijd, steeds een beetje verder, met steeds meer kennis over een complex, maar razend interessant verleden.

Femke de Vries, onze zeer ervaren docent klassieke talen, begon haar reis terug in de tijd boven op die 'hoge stad'. Samen met de andere begeleiders was het voor haar een voorrecht om onze vierdeklassers dit ontzettende hoogtepunt te mogen tonen. Om ons heen zagen we de tevens de golven van moderne bebouwing, tot aan de heuvels rondom de stad, waaruit het getoeter van het moderne Griekenland omhoogdreef. Het waaide aan ons voorbij, want het enige wat onze aandacht had, was die aloude heilige berg waar we bovenop stonden. Aansluitend bewandelden we de Griekse agora, aan de voet van de Akropolis. Daar zagen de leerlingen een echte (maar gereconstrueerde) stoa, leerden zij over het ostracisme en gaf het hun een enorm gaaf gevoel om zelf de namen van weggestemde Atheense burgers op postscherven te kunnen lezen en door daarover na te denken de eerste verschijnselen van de democratie te leren begrijpen. Buiten brak door de buien heen een prachtig zonlicht op de tempel van Hephaistos, die in de reconstructie in gedachten de gehele reis geholpen heeft ons voor te stellen welke vorm de huidige ruïnes ooit gehad moeten hebben. De dag in Athene besloten we met het Nationaal Archeologisch Museum, waar een vermeende Agamemnon ons in de ogen keek. Femke de Vries had een nieuwe techniek (rondleiden via oortjes en Zoom) bedacht, waardoor we zonder tussenkomst en met haar stem in de oren één op één naar de gouden dodenmaskers konden kijken. Dat was een bijzonder mooi moment om het begin van de reis mee af te sluiten.

De volgende dag startte de rondreis, langs het kanaal van Korinthe. Het orakel van Delphi, Caesar, Caligula en Nero, grote namen uit 'de klassieken', kwamen voorbij toen we spraken over het idee en het ontstaan van deze door vele mensen uitgehouwen waterweg. Na het kanaal bezochten we antieke opgraving van Korinthe, waar de prachtige tempel gewijd aan Apollo ons een indruk gaf van de uniciteit van de stenen die we overal zagen liggen reflecteren in de regen en zon die afwisselend hun sporen achterlieten op die bijzondere plek. Leerlingen merkten op dat het 'wel meer was dan alleen stenen' en dat was ook precies de bedoeling! Ook stonden we even stil bij de plaats waar de apostel Paulus gesproken had, een lijntje terug naar de Areopagusheuvel die we de dag ervoor in Athene hadden beklommen. Na Korinthe volgde een enorme regenbui, veroorzaakt door orkaan Daniël, maar precies toen we op de middenstip van het theater van Epidaurus stonden, brak de zon door. Het was ons gegund als een van de weinige mensen in hun leven een theater volledig onder water, maar toch in stralend zonlicht te zien schitteren. De fenomenale akoestiek verbaasde ons allen, zeker toen onze klanken over water en stenen tot hoog bovenin te horen waren. Daarna was het tijd om te zwemmen in de sprookjesachtige en inmiddels zeer zonnige zee van Tolo.

De dag daarop ontmoetten we de burcht van koning Agamemnon in Mykene, waar we tot hoog bovenin klommen en stilstonden bij de prachtige mythologische verhalen over Troje en de Grieken. We zagen de Argolische Golf en begrepen ook de economische en strategische ligging van deze stad. Ook bezochten we de grafheuvel onderaan de berg; indrukwekkend en stil.

Na Mykene volgde een gigantische route naar Delphi, naar het aloude orakel, waar we ons de volgende ochtend lieten betoveren door de prachtige vergezichten over het Parnassusgebergte, terwijl we de verhalen deelden over de krankzinnig gemaakte Pythia's, de pelgrimstochten naar dit vermeende wonderoord en alle bebouwing.

Vanuit Delphi reisden we door naar het klooster van Hosios Loukas, waar we net voor aankomst emotioneel geraakt werden door de verwoesting van de natuur: zwartgeblakerde bossen en dode takken, kort daarvoor door bosbranden zo vernield. Het gaf ons aanleiding om te spreken over de grote mate van aandacht die de Grieken richting hun jeugd hebben voor verduurzaming en het bestrijden van klimaatverandering: de gevolgen worden hier dagelijks gevoeld. Maar vooral raakte het ons in het hart, dat zo'n voorheen paradijselijke plek nu zo droevig en troosteloos leek. In het klooster zelf waren we heel trots op de leerlingen, die in uiterste stilte en rust blijk gaven van een diep respect voor de hier levende monniken.

Vanuit Piraeus vervolgden we daarna per boot onze reis. We sliepen op de golven van de Middellandse Zee, op weg naar het geboorteland van de oppergod Zeus: Kreta.

Op Kreta ervoeren we meer en meer het 'hoe' van onze reis: nog verder terug in de tijd, naar de Minoïsche beschaving. We zagen de paleizen van Phaistos, Gortyna en Knossos, met het beroemde labyrint van Minos. Maar ook proefden we van de hippiesfeer aan het strand van Matala, waar we heerlijk zwommen in de Lybische Zee. Kreta bood ons daarnaast het Venetiaanse Rethymno en het veranderende, jeugdige Heraklion, waar de leerlingen naast vrije tijd ook Griekse leeftijdsgenoten konden ervaren en zo weer vanuit een ander perspectief leerden over het land van de eilanden: Griekenland, waar we zo dankbaar, veilig en met heel veel verwondering en plezier een fantastische reis hebben beleefd!’